بخشنامه 210/1400/53 مورخ 1400/07/21
به پیوست تصویر دادنامه شماره 140009970905811446 مورخ 1400/06/06هیات عمومی دیوان عدالت اداری متضمن رای آن هیات به شرح ذیل مبنی بر ابطال بندهای (2) و (3) نامه شماره 200/4622/ص مورخ 1399/04/02سازمان امور مالیاتی کشور جهت اجراء ارسال می شود:
هیات عمومی دیوان عدالت اداری به موجب دادنامه شماره 432 مورخ 1396/05/10اعلام کرده است که: مطابق بند 9 ماده 12 قانون مالیات برارزش افزوده، انواع دارو و لوازم مصرفی درمانی، خدمات درمانی (انسانی، حیوانی و گیاهی) و خدمات توانبخشی و حمایتی از پرداخت مالیات برارزش افزوده معاف اعلام شده است. نظر به اینکه در سطرآخر بخشنامه مورد اعتراض، پرداخت خدمات بیمه، درمان و تکمیل درمان از معافیت مذکور در حکم قانون پیش گفته خارج شده است. بنابراین این قسمت از بخشنامه مغایر قانون یاد شده بوده و تصویب آن از حدود اختیارات سازمان امورمالیاتی خارج می باشد و مستند به بند 1 ماده 12 و ماده 88 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ابطال می شود.اعضای هیات عمومی دیوان عدالت اداری با اعمال ماده 13 قانون اخیرالذکر و تسری ابطال بخشنامه به زمان تصویب آن فقط نسبت به پرداخت کنندگان مستقیم مالیات بر ارزش افزوده موافقت کردند. هیات عمومی دیوان عدالت اداری متعاقباً و به موجب دادنامه شماره 2895 مورخ 1398/10/10با اعمال ماده 91 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری نسبت به دادنامه شماره 432 مورخ 1396/5/10هیات عمومی موافقت کرده و اعلام کرد که : رای شماره 432 مورخ 1396/05/10هیات عمومی دیوان عدالت اداری که براساس آن حکم به ابطال قسمتی از بخشنامه شماره 9253 مورخ 1390/07/09سازمان امورمالیاتی کشور به دلیل عدم تسری معافیت مقرر در بند 9 ماده 12 قانون مالیات برارزش افزوده به خدمات بیمه درمان، تکمیل درمان و ارائه خدمات مدیریت و نظارت بر امور درمانی صادر شده، با موازین قانونی یاد شده مغایرت دارد و و در اجرای حکم ماده 91 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال 1392 ضمن نقض رای شماره 432 مورخ 1396/5/10هیات عمومی دیوان عدالت اداری، رای بر عدم ابطال فراز پایانی بخشنامه شماره 9253 مورخ 1390/07/09سازمان امورمالیاتی که قبلا ابطال شده بود صادر می شود، با توجه به اینکه دادنامه شماره 432 مورخ 1396/5/10 هیات عمومی دیوان عدالت اداری از زمان صدور تا زمان اعمال ماده (91) قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری نسبت به آن (1398/10/10) حاکمیت داشته و در دوره حاکمیت دادنامه فوق خدمات بیمه، درمان و تکمیل درمان از مالیات بر ارزش افزوده معاف بوده است. بنابراین حکم مقرر در بند (1) نامه شماره 200/4622/ص مورخ 1399/04/02 سازمان امورمالیاتی کشور که بر اساس آن مقرر شده است که چنانچه حسابرسی با رسیدگی به اعتراض مالیاتی، قطعی و در زمان حاکمیت بخشنامه سابق (200/96/97-1396/07/03) تمام مراحل قانونی طی شده باشد، مشمول رای اخیر دیوان عدالت اداری نمی باشد، با توجه به حیات حقوقی بخشنامه مذکور در دوره زمانی قبل از صدور دادنامه شماره 2895 مورخ 1398/10/10هیات عمومی عدالت اداری خلاف قانون و خارج از اختیار نبوده و ابطال نمی شود، ولی احکام مقرر در بندهای (2) و (3) نامه فوق که براساس آن مقرر شده است که چنانچه مراحل حسابرسی و رسیدگی به اعتراض مالیاتی پایان نیافته و پرونده در جریان باشد، استنادبخشنامه سابق (200/96/97-1396/07/03) جایز نبوده و بیمه نامه های صادره با موضوع خدمات بیمه درمان و تکمیل درمان در فاصله زمانی 1396/05/10لغایت 1398/10/10مشمول مالیات و عوارض موضوعه می باشد و شرکت های مذکور می توانند با توجه به مفاد بند (15) بخشنامه 28004 مورخ 1388/11/12نسبت به مطالبه مالیات و عوارض موضوعه از بیمه گذاران خود اقدام نمایند و بیمه گذاران نیز چنانچه بهای خرید بیمه نامه های مزبور را از منابع خود (نه ازحقوق پرسنل) پرداخت نمایند، حسب مورد مالیات وعوارض پرداختی به عنوان اعتبار با هزینه دوره پرداخت آنان محسوب خواهد شد، از جهت آن که مطالبه مالیات بر ارزش افزوده را در خصوص پرونده های مالیاتی جریانی در دوره زمانی حاکمیت دادنامه شماره432 مورخ 10/5/1396 هیات عمومی دیوان عدالت اداری تجویز نموده و این در حالی است که اخذ مالیات بر ارزش افزوده در زمان ارائه خدمات باید صورت بگیرد و با لحاظ حکم مقرر در ماده (20) قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب سال 1387 که مقرر داشته است “مودیان مکلفند، مایات موضوع این قانون را در تاریخ تعلق مالیات،محاسبه و از طرف دیگر معامله وصول نمایند” چون شرکت های بیمه گر مالیات بر ارزش افزوده وصول نکرده اند تا بتوانند آن را به سازمان امور مالیاتی کشور ایصال کنند، بنابراین تکلیف مذکور در بندهای (2) و (3) نامه شماره 200/4622/ ص مورخ 1399/04/02سازمان امور مالیاتی کشور برای شرکت های بیمه گر مالایطاق خواهد بود و درنتیجه بندهای مذکور مغایر با ماده (20) قانون مالیات بر ارزش افزوده مصوب سال 1387 و خارج از حدود اختیارات هستند و مستند به بند (1) ماده (12) و ماده (88) قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری ابطال می شوند.
با عنایت به مفاد رای مذکور، نظر به اینکه دادنامه شماره 432 مورخ 1396/5/10که حکم به عدم تعلق مالیات و عوارض ارزش افزوده نسبت به بیمه نامه های صادره با موضوع خدمات بیمه درمان و تکمیل درمان نموده و این حکم تا زمان صدور دادنامه شماره 2895 مورخ 1398/10/10هیات عمومی دیوان عدالت اداری حاکمیت داشته است، بنابراین مطالبه مالیات و عوارض ارزش افزوده نسبت به بیمه نامه های صادره مذکور که در بازه زمانی 1396/5/10لغایت 1398/10/10 صادر شده اند، موضوعیت ندارد.
برای دانلود بخشنامه اینجا کلیک کنید.
